genieten... 

...van de 'kleine' momentjes!

In Hammanskraal zijn er het afgelopen jaar speeltoestellen geplaatst voor de kinderen. De kleine kinderen genieten ervan! Vooral de schommels zijn favoriet. Rondom deze speeltoestellen zijn grote vrachtwagenbanden geplaatst. De auto’s die het terrein oprijden, moeten namelijk altijd langs de speeltoestellen. De banden zijn geplaatst, zodat de kinderen niet onverwachts voor een auto langs kunnen rennen. Zo hebben de banden dus een functionele functie.

Kinderen zijn echter vindingrijk en zo hebben de banden ook een andere functie gekregen. Ze dienen voor de kinderen als evenwichtsbalk. Wat is er leuker dan te kijken wie er het snelst van band naar band kan springen. De banden zijn soms bijna net zo hoog als de kinderen zelf. Het is daarom voor sommige van hen een behoorlijke uitdaging.

Op de middag van mijn kleine genietmomentje stond een meisje bovenop één van de banden. Ze spreekt geen woord Engels (en ik geen woord Setswana), maar ik moedigde haar aan om over te banden te lopen. Ze keek me een beetje twijfelend aan, al begreep ze wat ik bedoelde. Toen ik vlak naast haar ging staan, legde ze haar handje op mijn schouder. Lichtjes steunend op mijn schouder liep ze toen over de banden, een grote lach op haar gezicht. Ik merkte dat haar zelfvertrouwen steeds groter werd, want de druk op mijn schouder werd steeds lichter. Aan het einde van de rij banden draaide ze om en liep zelf terug.

Haar broertje stond naast de banden, hij kwam er niet eens bovenuit. Zijn zusje zei hem dat hij het ook moest proberen, maar hij durfde niet. Toen ik mijn hand uitstak en hem bovenop een band zette, sprong hij heel voorzichtig van band naar band. Ook hij sprong steeds vlotter over de banden, maar durfde het niet zonder mijn hand vast te houden.

Zomaar een momentje wat ik met een glimlach wil delen. Misschien vraagt u zich af waarom? Wel, de kleine kinderen waar ik mee werk zijn in eerste instantie vaak afwachtend. Mijn huidskleur is anders, dat vinden sommigen maar apart. Aan het begin wreven ze nog weleens over mijn handen of voeten. Daarnaast spreek ik hun taal niet, dus kan ik het ook niet makkelijk doorbreken. Gelukkig is er non-verbale communicatie en betekent een glimlach in de meeste culturen hetzelfde. Dit ‘kleine’ momentje is voor mij een teken van de band en het vertrouwen die ik met de kinderen opgebouwd heb. Zo kan een ‘klein’ momentje dus een grote betekenis hebben.

Teunie Oosterwijk