Ontwikkelingen in Phumzile
Het is verrassend, de meeste inwoners weten het wel: iedere vrijdagmiddag is er een Bijbelklas in Phumzile. Hoeveel mensen er komen is wisselvallig. Soms komen er vijf, soms komen er tien. Soms meer. Iedere week weer klinkt de uitnodiging als de zendingswerker een rondje loopt door het gebied voor de Bijbelklas. Kom je ook? Velen antwoorden beleefd instemmend, maar weinigen komen daadwerkelijk.
Het zit hem niet in de aantallen. Want er speelt zoveel in deze gemeenschap en dan weten wij nog niet de helft. Dit alles maakt het zendingswerk soms zo moed benemend. Toch kunnen wij voorzichtig concluderen dat er structuren ontstaan op het gebied van Woord en daad. Ondanks ons. Zo zijn er lokale mensen gevonden die bepaalde verantwoordelijkheden op zich nemen, zoals eten koken voor de meeste hulpbehoevende kinderen. Het werk wat wij mogen doen in Phumzile wordt volledig gedaan door en met de gemeenschap. Dat is niet altijd eenvoudig, want daar waar culturen samen komen, is het -en blijft het- zoeken naar verbinding. Daarom is het hele kleine stapjes zetten en steeds weer opnieuw.
In de afgelopen maanden is de keuken gerenoveerd en is er een eenvoudig structuur opgezet waar de Bijbelklassen gehouden kunnen worden. Dit was een grote verandering in deze gemeenschap, want in de afgelopen jaren waren er weinig veranderingen. De meeste bewoners kwamen even een kijkje nemen. Ook lijkt er een positievere kijk te ontstaan in de gemeenschap ten opzichte van het werk van Bethlehem. De keuken is nu hun keuken geworden. En menige zorg wordt gedeeld met de veldwerkers en zendingswerkers. Er lijkt een voorzichtige wending te ontstaan. Ondanks ons.
Het is al jaren zoeken naar een vaste eigen plaats in Phumzile. Een stukje grond waar Bethlehem een gezicht kan krijgen. Vanuit deze plaats kun je dan activiteiten ontwikkelen, zoals Bijbels onderwijs voor ouderen en kinderen. Maar ook een veilige plaats voor de kinderen om te spelen en om samen activiteiten te doen. Of voor de ouderen een plaats waar ze altijd naartoe kunnen. Recentelijk kregen wij bericht van de overheid dat er een stukje grond toegewezen kan worden. In het begin leek dit onmogelijk. Toch is er verandering in gekomen. Dit is iets waar wij zeer erkentelijk voor zijn. Ondanks ons.
Hopelijk mag dit stukje grond ontwikkelen tot een plaats waar Woord en daad praktisch samenkomen. Een plaats waar invulling gegeven mag worden aan de missie van onze stichting: van het dagelijkse brood naar het Levende Brood. Een plaats waar gemeenschapsleden mogen leren wat de grootste nood is. Een plaats waar men leert wat nodig is te kennen voor tijd en eeuwigheid. Een plaats waar men mag leren dat wij allen op doorreis zijn, ongeacht onze huidskleur of achtergrond. Een plaats waar de Heere uit genade met Zijn Heilige Geest zondaren kan ontdekken en ontgronden en kan leiden tot het Brood des Levens.
Mathias Weststrate
