Terugblik
Op een periode van vrijwilligerswerk
Binnenkort hopen we deze periode van vrijwilligerswerk voor Stichting Bethlehem af te ronden. Een moment om terug te blikken op hetgeen achter ligt, wat ook vragen oproept. Wat heeft deze periode opgeleverd? Zie ik vrucht van mijn werk?
Graag zou je grote resultaten zien. Zichtbare veranderingen in het leven van de kinderen. Een blijk dat ze geraakt zijn door dat wat we hen uit de Bijbel verteld hebben. Een teken van honger naar het Woord. Maar in zendings- en ontwikkelingswerk zie je vaak geen snelle, grote resultaten. Het is een werk dat vraagt om geduld, een werk waarbij je oog moet hebben voor de kleine dingen.
Neem nu het drukke jongetje waar ik een aantal artikelen geleden over schreef. Bongos, die de psalm, ondanks zijn gedrag, na één keer al bijna uit zijn hoofd kon. De afgelopen weken kwam hij elke middag luidruchtig de zaal binnenrennen om te vragen of hij aan de beurt was die middag. Hij zag ernaar uit om bij ons middag-programma aanwezig te zijn. En hij was niet de enige. Ook hoorden we hem regelmatig psalm 100 zingen, die hij ondertussen helemaal kent. Hij neemt andere kinderen hierin mee. Vorige week kwamen we aanrijden bij het terrein in Refilwe. Daar zat Bongos met een aantal kinderen onder een boom te wachten. Toen we uit de auto stapten, zette hij psalm 100 in en het hele groepje kinderen zong met hem mee. Zo klinken er nu regelmatig psalmen op het terrein in Refilwe.
Of één van de wat oudere meisjes die elke keer heel aandachtig zit te luisteren tijdens de Bijbelvertellingen en veel weet terug te vertellen. Tijdens één van de middagen lieten we de kinderen een armbandje maken, waarbij ze vier kralen met letters mochten gebruiken. De meeste kinderen gebruikten ze om hun naam te vormen, maar dit meisje had het woord ‘LORD’ gemaakt. Dit raakte me.
Een ander voorbeeld is één van de tienermeisjes die in de kinderbijbel zat te bladeren en hierin begon te lezen. Ze was hier zo in verdiept dat ze de Bijbel maar met moeite terug kon geven toen het tijd was om te stoppen. Het liefst had ze hem mee naar huis genomen.
Ten slotte vind ik het ook mooi om te zien hoe de caregivers, de volwassen medewerkers die ons ook helpen bij de middagen voor de kinderen, elke keer aandachtig naar het Bijbelverhaal luisteren, en ondertussen ook de psalmen en teksten van de kinderen uit hun hoofd kennen. Zo komen ook zij in aanraking met het Woord.
Het zijn weliswaar kleine voorbeelden, maar ze zijn wel bemoedigend. Het is mijn bede dat de Heere het werk zal zegenen dat wij in alle gebrekkigheid hebben verricht en D.V. volgend jaar weer hopen voort te zetten. Uiteindelijk moeten we als mens alles in de handen van de Heere overgeven. Ons brood uitwerpen op het water en de vrucht alleen van Hem verwachten.
Carianne van Holst
